പതിയെ പതിയെ Feb 1, 2017Sep 26, 2017 ~ Sapience പതിയെ പതിയെ ഓരോ രാത്രിയും നമ്മൾ നമ്മളല്ലാതാകുന്നു ഇനിയും എത്ര എത്ര ഓർമ്മകൾ മാത്രം നുകരാൻ പുലരികൾ കാട്ടിലെ സ്റ്റൈലൻ മുള്ളുകൊണ്ട് എന്തേ എൻറെ വിരലുകൾ മുറിഞ്ഞില്ല എന്തേ ഓര്മകള്ക്കിത്ര പച്ചപ്പ് ഇത്ര മാധുര്യം Share this:TwitterFacebookEmailWhatsAppLike this:Like Loading... Published by Sapience A mere weeping dot in the universe. View all posts by Sapience
I write... 